Jerzy Czarnecki (autor niniejszych wspomnień, urodzony jako Izaak Steger), mój ojciec, zaczął pisać swoje wspomnienia o sporo za późno. Minęło sześćdziesiąt lat od opisanych wydarzeń, kiedy jego książka została opublikowana, najpierw w 2002 roku w języku niemieckim, a następnie w 2007 roku w języku angielskim.
Książka ta splata historię życia Jerzego Czarneckiego z historią europejską, poczynając od jego narodzin w 1924 roku. Zawiera krótką relację z codziennego życia w zachodnioukraińskim sztetlu Mosty duże przed II wojną światową.
Mówi o zniszczeniu poprzez nazistów złożonej społeczności obejmującej Ukraińców, Polaków i Żydów, w szczególności o wymordowaniu prawie całego żydowskiego społeczeństwa. W 1942 roku Jerzy miał szczęście uciec do Warszawy, gdzie nabył swoją aryjską, czyli polską tożsamość.
W 1943 roku został deportowany do Niemiec jako robotnik przymusowy pod ukraińską tożsamością Fiodora Solenko. Ta książka opowiada o dramatycznej walce o przetrwanie, opisując więcej niżeli jedną ucieczkę.
Co jeszcze: ta książka gromadzi także dokumenty innych osób, z reguły krewnych i przyjaciół, którzy rzucili światło na Shoah, gwarantując dokumentację z pierwszej ręki. W tej książce znajdują się także fotografie i relacje, które tak prędko znikają z publicznych wspomnień.
- prof.