Książka ukazuje międzynarodową dyskusję związaną z rolą Kościoła, wyznania i religii w procesie nacjonalizacji, mieści sporo nieznanych, bogatych źródeł archiwalnych. Autorka widzi w Kościele greckokatolickim model umożliwiający dokonanie określenia miejsca religii w procesie formowania się postępowego społeczeństwa, tworzy wzorzec wyjaśniający fenomen sekularyzacji narodu i nacjonalizacji religii, który obfite znaczenie dla całego progresywnego historycznego procesu europejskiego.
Badaczka porusza problem wewnętrznego powiązania ruchu narodowego z wyznaniem i uczestnictwa Kościoła w procesach in- i ekskluzji, umieszczając te historyczne zjawiska w kontekście dokonującej się w procesie modernizacji ewolucji samego znaczenia religii dla mas, a także analizując rolę wyznania w kształtowaniu się tożsamości narodowej.
Autorka formułuje dwa sposoby interpretacji tematu: po pierwsze koncentruje się na wyjaśnieniu znaczenia politycznych koncepcji rusofilów i ukrainofilów dla cyklu nacjonalizacji, po drugie zaś ocenia rolę Kościoła w przemianach społecznych XIX wieku, z uwzględnieniem jego świeckiego zaangażowania w spory z innymi wyznaniami.