Przedmiotem dociekań autora jest antyczna Grecja - archaiczna, tradycyjna i hellenistyczna - i to bynajmniej nie w całokształcie swych fenomenów piśmiennych, ponieważ autor celowo pomija nawet praktyki religijne, a praktyki społeczno-polityczne uwzględnia wyłącznie w szczególnie ograniczonym zakresie.
Książka jest próbą ogólniejszej interpretacji dziejów kultury greckiej zgodnie z regułami teorii mediów, skonstruowania lokalnych modeli dynamiki kulturowej powstających pod wpływem środków komunikacji, w tym szczególnie praktyk piśmiennych.
Praktyki piśmienne Greków są w ujęciu autora matrycą pamięci kulturowej dla całej kultury europejskiej - jest to inny sposób sformułowania powszechnie znanego i wciąż dość powszechnie podzielanego poglądu, według którego kultura Zachodu w obszernej mierze wywodzi swój byt z antyku.
"Respektując przyjęty podział historii starożytnej Grecji na okresy: archaiczny, tradycyjny i hellenistyczny, [autor] w każdym z nich skupia uwagę na wybranych przypadkach, które jego zdaniem najwyraziściej, a niekiedy w sposób skrajny, reprezentują proces "upiśmienniania" społeczeństwa greckiego.
Autor ze swobodą posługuje się ustaleniami i narzędziami filologii konwencjonalnej, historii kultury, teorii mediów kulturowych, antropologii, filozofii i literaturoznawstwa, respektując miary i wagi każdej dyscypliny,równocześnie z równą swobodą przekraczając dzielące je granice.
[...] stawia sobie zadanie zbadania cyklu wykształcania się kluczowych narzędzi poznawczych zachodniej kultury intelektualnej z perspektywy finalnego etapu tego procesu, etapu progresywnej piśmienności.
[...] jednym z [...] owoców jest daleko idąca rewizja obrazu osiągnięć kulturowych Greków i ich przesłanek tkwiących w złożonym procesie rozwoju starożytnej piśmienności." Z recenzji Grzegorza Godlewskiego