Słownik polsko - chiński chińsko - polski mieści około 14000 haseł z zakresu słownictwa ogólnego, a także pewną liczba terminów specjalistycznych z różnorodnych dziedzin takich jak: technologia, medycyna, nauki przyrodnicze. W słowniku uwzględniono również pewien zasób słownictwa potocznego. Słownik składa się z dwóch części, część pierwsza to słownik polsko - chiński, a część druga to słownik chińsko - polski. W części polsko - chińskiej wyrażenia przekazano w porządku alfabetycznym zgodnie z alfabetem polskim, natomiast w części chińsko - polskiej hasła przekazano alfabetycznie zgodnie z zapisem fonetycznym wyrażeń w języku chińskim. Część słownikową poprzedzono niedługim wstępem omawiającym najważniejsze parametry języka chińskiego. Język chiński, podobnie jak tybetański, birmański i inne języki południowej i południowo-wschodniej Azji, należy do grupy języków sinorybetańskich. Chiński różni się istotnie od języków zachodnich, jako monosylabiczny, niefleksyjny, a zarazem tonalny. W celu rozróżnienia podobnie brzmiących wyrazów, języki tonalne przypisują zróżnicowane, wysokie bądź niskie, opadające lub wnoszące intonacje. Języki chińskie są to języki stosowane poprzez narodowość Han, główną grupę etniczną Chin. Język chiński używany jest poprzez ponad 1,2 miliarda osób na świecie, z czego 95% stanowią mieszkańcy kontynentalnych Chin, Tajwanu i Hongkongu. Ze względu na znaczne zróżnicowanie etniczne Chin, wyodrębnia się mnóstwo grup dialektów chińskich, zwanych również etnolektami. Grupy dialektalne dzielą się na dialekty, które niekiedy stanowią odrębne języki, a granice między nimi nie zawsze są jasno określone i nietrudne do zdefiniowania. Większość ludności Chin posługuje się dialektem mandaryńskim, czyli językiem szanowanym w Chinach za język "standardowy". Niniejszy słownik jest opracowany właśnie w dialekcie mandaryńskim.