- Producent: Airfix
- Kategoria: Pozostałe modele do sklejania
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko posiada zestaw ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania, a także kalkomanie i części do modelu.
liczba elementów: 334
3 wersje malowania.
Samolot, który niewątpliwie należy uznać za jeden z najistotniej typowych typów, jakie kiedykolwiek widziały służbę Fleet Air Arm, Fairey Gannet był jednocześnie zdolny, jak i wyjątkowy i miał znaczenie jako jedyny powojenny kontrakt wojskowy, który zdobył słynny Fairey producent Lotnicza. Gannet, prawdopodobnie najistotniej niekonwencjonalny samolot zaprojektowany poprzez Fairey, który wszedł do pełnej produkcji, został opracowany w odpowiedzi na zapotrzebowanie Królewskiej Marynarki Wojennej z 1945 r. Dotyczące zaawansowanego pokładowego, turbośmigłowego samolotu myśliwsko-zabójczego przeciw okrętom podwodnym, który byłby wystarczająco wytrzymały, aby wytrzymać trudy operacji na morzu.
mając na celu przeciwdziałanie niedawnej ekspansji radzieckiej floty okrętów podwodnych na początku ery zimnej wojny, Gannet został zaopatrzony we wszystkiego rodzaju najnowocześniejszy elektroniczny sprzęt wykrywający, a w sytuacji wykrycia wrogiego okrętu podwodnego można go było oznaczyć, wyśledzić, a w sytuacji potrzebne, atakowane przy użyciu bomb, ładunków głębinowych, rakiet i wystrzeliwanych z powietrza torped akustycznych.
Jedną z cech Ganneta, która pomogła mu nadać mu wyjątkowy wygląd, było wykorzystanie jego zespołu napędowego, postępowego silnika Double Mamba Armstrong Siddeley. W tym układzie dwa silniki z turbiną gazową zamontowane obok siebie w nosie głuptaka, miały wspólną skrzynię biegów, ale oba działały niezależnie, a każdy silnik napędzał własne, współosiowo zamontowane, przeciwbieżne śmigło. Oprócz tego silniki mogły być zasilane naftą, a choćby olejem napędowym, który był bezpieczniejszy w obsłudze i mniej rafinowany tradycyjne paliwa lotnicze.
Takie rozwiązanie zapewniło załogom Ganneta moc wystarczającą do realizowania operacji na lotniskowcach, a dwa silniki zapewniały pewność w trakcie wyruszania na długie patrole oceaniczne. Podczas lotu pilot mógł wyłączyć jeden z silników, by oszczędzać paliwo, co zmniejszyłoby maksymalną prędkość głuptaka,rozszerzyłoby jego możliwości w sytuacji włóczęgi. W głównej mierze podczas długiego patrolu pilot używał naprzemiennie silników, uruchamiając każdy silnik poprzez około godzinę przed przełączeniem na drugi silnik - silnik zamontowany po lewej stronie napędzał przednie śmigło.
Kolejną specyficzną cechą projektu Ganneta był system podwójnie składanych skrzydeł, który został zaprojektowany, żeby umożliwić temu dużemu samolotowi bezpieczne operowanie i przechowywanie na pokładzie jednego ze stosunkowo nieznacznych lotniskowców Królewskiej Marynarki Wojennej. Kiedy pilot włączył rozkładanie skrzydła, ten nieprzeciętny system nie tylko przygotował skrzydła do lotu, lecz także automatycznie zjednoczył wszystkie systemy sterowania lotem, połączenia hydrauliczne i przewody paliwowe z głównym systemem, bez jakiejkolwiek interwencji załogi naziemnej.
Istnieją doniesienia, iż Gannet miał tak wytrzymałą konstrukcję w trakcie eksploatacji, że gdy jeden z samolotów utracił zewnętrzne sekcje obu skrzydeł po wykonaniu istotnie gwałtownego manewru, samolotowi udało się bezpiecznie wrócić na macierzysty lotniskowiec, co może jedynie jeszcze bardziej zjednały sobie tym samolotem załogę.
Fairey Gannet okazał się bardzo wytrzymałym i wysoce skutecznym samolotem przeciw okrętom podwodnym, mogącym przenosić imponujący pakiet amunicji ofensywnej i takim, który był w stanie atakować okręty podwodne zarówno na powierzchni, jak i po zanurzeniu i próbie uniknięcia jego uwagi. Docelowo wytworzono 348 głuptaków, cieszących się dużą popularnością równocześnie wśród załóg lotniczych, jak i naziemnych, i oprócz służby w brytyjskiej armii Fleet Air Arm, samolot miał także służyć w marynarce wojennej Australii, Niemiec i Indonezji.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko posiada zestaw ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania, a także kalkomanie i części do modelu.
liczba elementów: 334
3 wersje malowania.
Samolot, który niewątpliwie należy uznać za jeden z najistotniej typowych typów, jakie kiedykolwiek widziały służbę Fleet Air Arm, Fairey Gannet był jednocześnie zdolny, jak i wyjątkowy i miał znaczenie jako jedyny powojenny kontrakt wojskowy, który zdobył słynny Fairey producent Lotnicza. Gannet, prawdopodobnie najistotniej niekonwencjonalny samolot zaprojektowany poprzez Fairey, który wszedł do pełnej produkcji, został opracowany w odpowiedzi na zapotrzebowanie Królewskiej Marynarki Wojennej z 1945 r. Dotyczące zaawansowanego pokładowego, turbośmigłowego samolotu myśliwsko-zabójczego przeciw okrętom podwodnym, który byłby wystarczająco wytrzymały, aby wytrzymać trudy operacji na morzu.
mając na celu przeciwdziałanie niedawnej ekspansji radzieckiej floty okrętów podwodnych na początku ery zimnej wojny, Gannet został zaopatrzony we wszystkiego rodzaju najnowocześniejszy elektroniczny sprzęt wykrywający, a w sytuacji wykrycia wrogiego okrętu podwodnego można go było oznaczyć, wyśledzić, a w sytuacji potrzebne, atakowane przy użyciu bomb, ładunków głębinowych, rakiet i wystrzeliwanych z powietrza torped akustycznych.
Jedną z cech Ganneta, która pomogła mu nadać mu wyjątkowy wygląd, było wykorzystanie jego zespołu napędowego, postępowego silnika Double Mamba Armstrong Siddeley. W tym układzie dwa silniki z turbiną gazową zamontowane obok siebie w nosie głuptaka, miały wspólną skrzynię biegów, ale oba działały niezależnie, a każdy silnik napędzał własne, współosiowo zamontowane, przeciwbieżne śmigło. Oprócz tego silniki mogły być zasilane naftą, a choćby olejem napędowym, który był bezpieczniejszy w obsłudze i mniej rafinowany tradycyjne paliwa lotnicze.
Takie rozwiązanie zapewniło załogom Ganneta moc wystarczającą do realizowania operacji na lotniskowcach, a dwa silniki zapewniały pewność w trakcie wyruszania na długie patrole oceaniczne. Podczas lotu pilot mógł wyłączyć jeden z silników, by oszczędzać paliwo, co zmniejszyłoby maksymalną prędkość głuptaka,rozszerzyłoby jego możliwości w sytuacji włóczęgi. W głównej mierze podczas długiego patrolu pilot używał naprzemiennie silników, uruchamiając każdy silnik poprzez około godzinę przed przełączeniem na drugi silnik - silnik zamontowany po lewej stronie napędzał przednie śmigło.
Kolejną specyficzną cechą projektu Ganneta był system podwójnie składanych skrzydeł, który został zaprojektowany, żeby umożliwić temu dużemu samolotowi bezpieczne operowanie i przechowywanie na pokładzie jednego ze stosunkowo nieznacznych lotniskowców Królewskiej Marynarki Wojennej. Kiedy pilot włączył rozkładanie skrzydła, ten nieprzeciętny system nie tylko przygotował skrzydła do lotu, lecz także automatycznie zjednoczył wszystkie systemy sterowania lotem, połączenia hydrauliczne i przewody paliwowe z głównym systemem, bez jakiejkolwiek interwencji załogi naziemnej.
Istnieją doniesienia, iż Gannet miał tak wytrzymałą konstrukcję w trakcie eksploatacji, że gdy jeden z samolotów utracił zewnętrzne sekcje obu skrzydeł po wykonaniu istotnie gwałtownego manewru, samolotowi udało się bezpiecznie wrócić na macierzysty lotniskowiec, co może jedynie jeszcze bardziej zjednały sobie tym samolotem załogę.
Fairey Gannet okazał się bardzo wytrzymałym i wysoce skutecznym samolotem przeciw okrętom podwodnym, mogącym przenosić imponujący pakiet amunicji ofensywnej i takim, który był w stanie atakować okręty podwodne zarówno na powierzchni, jak i po zanurzeniu i próbie uniknięcia jego uwagi. Docelowo wytworzono 348 głuptaków, cieszących się dużą popularnością równocześnie wśród załóg lotniczych, jak i naziemnych, i oprócz służby w brytyjskiej armii Fleet Air Arm, samolot miał także służyć w marynarce wojennej Australii, Niemiec i Indonezji.
