- Producent:
- Kategoria: Pozostałe modele do sklejania
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, stworzony z polistyrenu, opakowanie nie gromadzi farb, kleju i pędzli.
Pudełko gromadzi pakiet ramek z częściami, obrazkową instrukcję konstrukcji z kolorystyką malowania, a także kalkomanie i części do modelu.
W 1943 roku, podczas gdy pozycje Niemiec w wojnie z ZSRR były w miarę wyrównane i nie rozważano nawet możliwości porażki, kierownictwo niemieckie poważnie rozważało możliwość obniżenia kosztów produkcji sprzętu wojskowego i zjednoczenia ogromnej różnorodności rodzajów produktów, ponieważ potencjał przemysłowy Niemiec został znacząco osłabiony poprzez ciągłe bombardowania solidnych ośrodków przemysłowych kraju. Naloty aliantów na niemieckie miasta nie ustały nawet na jeden dzień i chociaż nie spowodowały większych szkód w ogólnej produkcji, sytuacja stopniowo zaczęła zbliżać się do krytycznej. Ciągłe zniżanie środków produkcji ciężkiej i skomplikowanej inżynierii spowodowało konieczność uproszczenia wielu projektów sprzętu pilnie koniecznego wojsku. Tego losu nie mogła uniknąć także marka Opel, będąca jednym z dostawców ciężarówek dla Wehrmachtu. Większość zakładów została zniszczona w wyniku bombardowań, a przywrócenie produkcji możliwe było jedynie po uproszczeniu konstrukcji pojazdu. Początkowo zmiany dotyczyły jedynie tylnej ściany kabiny, zmieniając ją z metalu na drewno. Jakiś czas później produkcja samochodów ciężarowych z rozstawem osi 3600 mm została przeniesiona na mocy umowy licencyjnej do Daimler Benz, a Opel otrzymał jednorazową wypłatę odszkodowania, przy czym musiał zapewnić uzupełniające zasoby dla wszelkich licencjonowanych ciężarówek. Daimler Benz opracował już pojedynczą, ujednoliconą drewnianą kabinę. (Einheitsfahrerhaus) do własnych ciężarówek i po zamontowaniu go na podwoziu Opla okazało się, że nie są konieczne żadne pokaźniejsze zmiany w projekcie.
W 1944 roku planowano wyprodukować ponad 3000 ciężarówek L701 (nazwa nadana tej wersji zastępczej). Jednak ciągłe bombardowania alianckie z powietrza sprawiły, że rzeczywista produkcja tych urządzeń w 944 r. Stanowiła nieduży ułamek tej wielkości, a w 1945 r. Udało im się wyprodukować 750 kolejnych. Jednak nawet z tej ilości tylko pewna liczba dotarła na front. Sytuacja z gumą w Niemczech w ciągu ostatnich kilku miesięcy wojny była nadkrytyczna, a wielka liczba pojazdów w fabrykach pozostawała bezczynna; w pełni przygotowany, lecz bez kół. Nieznaczna liczba ciężarówek dostarczonych armii była użytkowana w głównej mierze na froncie zachodnim.
Koniec wojny nie był końcem historii tego pojazdu. Powojenne Niemcy zostały zniszczone bombardowaniami i ostrzałem, znajdowały się w stanie całkowitej ruiny i wymagały odbudowy. Przywrócenie L701 do produkcji było proste i do 1948 roku zbudowano około 10 000 tych sprzętów, kiedy to na linii montażowej zastąpiono je nowocześniejszymi ciężarówkami z silnikami wysokoprężnymi. W ten sposób dobiegła końca historia jednego z najmocniej znanych pojazdów II wojny światowej, trzytonowego Opla Blitz.
Model do sklejania, stworzony z polistyrenu, opakowanie nie gromadzi farb, kleju i pędzli.
Pudełko gromadzi pakiet ramek z częściami, obrazkową instrukcję konstrukcji z kolorystyką malowania, a także kalkomanie i części do modelu.
W 1943 roku, podczas gdy pozycje Niemiec w wojnie z ZSRR były w miarę wyrównane i nie rozważano nawet możliwości porażki, kierownictwo niemieckie poważnie rozważało możliwość obniżenia kosztów produkcji sprzętu wojskowego i zjednoczenia ogromnej różnorodności rodzajów produktów, ponieważ potencjał przemysłowy Niemiec został znacząco osłabiony poprzez ciągłe bombardowania solidnych ośrodków przemysłowych kraju. Naloty aliantów na niemieckie miasta nie ustały nawet na jeden dzień i chociaż nie spowodowały większych szkód w ogólnej produkcji, sytuacja stopniowo zaczęła zbliżać się do krytycznej. Ciągłe zniżanie środków produkcji ciężkiej i skomplikowanej inżynierii spowodowało konieczność uproszczenia wielu projektów sprzętu pilnie koniecznego wojsku. Tego losu nie mogła uniknąć także marka Opel, będąca jednym z dostawców ciężarówek dla Wehrmachtu. Większość zakładów została zniszczona w wyniku bombardowań, a przywrócenie produkcji możliwe było jedynie po uproszczeniu konstrukcji pojazdu. Początkowo zmiany dotyczyły jedynie tylnej ściany kabiny, zmieniając ją z metalu na drewno. Jakiś czas później produkcja samochodów ciężarowych z rozstawem osi 3600 mm została przeniesiona na mocy umowy licencyjnej do Daimler Benz, a Opel otrzymał jednorazową wypłatę odszkodowania, przy czym musiał zapewnić uzupełniające zasoby dla wszelkich licencjonowanych ciężarówek. Daimler Benz opracował już pojedynczą, ujednoliconą drewnianą kabinę. (Einheitsfahrerhaus) do własnych ciężarówek i po zamontowaniu go na podwoziu Opla okazało się, że nie są konieczne żadne pokaźniejsze zmiany w projekcie.
W 1944 roku planowano wyprodukować ponad 3000 ciężarówek L701 (nazwa nadana tej wersji zastępczej). Jednak ciągłe bombardowania alianckie z powietrza sprawiły, że rzeczywista produkcja tych urządzeń w 944 r. Stanowiła nieduży ułamek tej wielkości, a w 1945 r. Udało im się wyprodukować 750 kolejnych. Jednak nawet z tej ilości tylko pewna liczba dotarła na front. Sytuacja z gumą w Niemczech w ciągu ostatnich kilku miesięcy wojny była nadkrytyczna, a wielka liczba pojazdów w fabrykach pozostawała bezczynna; w pełni przygotowany, lecz bez kół. Nieznaczna liczba ciężarówek dostarczonych armii była użytkowana w głównej mierze na froncie zachodnim.
Koniec wojny nie był końcem historii tego pojazdu. Powojenne Niemcy zostały zniszczone bombardowaniami i ostrzałem, znajdowały się w stanie całkowitej ruiny i wymagały odbudowy. Przywrócenie L701 do produkcji było proste i do 1948 roku zbudowano około 10 000 tych sprzętów, kiedy to na linii montażowej zastąpiono je nowocześniejszymi ciężarówkami z silnikami wysokoprężnymi. W ten sposób dobiegła końca historia jednego z najmocniej znanych pojazdów II wojny światowej, trzytonowego Opla Blitz.
