- Producent:
- Kategoria: Pozostałe modele do sklejania
Artykuł modelarski dedykowany dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, stworzony z polistyrenu, opakowanie nie gromadzi farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera zestaw ramek z częściami, obrazkową instrukcję konstrukcji z kolorystyką malowania, a także kalkomanie i części do modelu.
Model plastikowy samolotu P-400 Airacobra w skali 1/72.
komplet mieści:
wypraski plastikowe
żywiczny wydruk 3D – nosek kadłuba
maski do malowania kabiny i kół
kalkomanię z trzema wariantami oznakowania (USA)
stalowe kulki do obciążenia nosa
rodzaje malowania i oznakowania
P-400 Airacobra „białe 13” „Wahl Eye”, 39FS/35FG, pilot Lt. Eugene A. Wahl, Port Moresby, Nowa Gwinea, lato 1942 r.
P-400 Airacobra „białe 19”, AH736, 80FS/8FG, Turnbull Airstrip, Milne Bay 1942 r.
P-400 Airacobra „białe 13” „Hells Bell”, BW151, 67FS/347FG, pilot Lt. Robert M. Ferguson, Guadalcanal, sierpień-listopad 1942 r.
Samolot myśliwski P-400 Airacobra
P-400 to rodzaj jednego z najciekawszych i najbardziej pionierskich myśliwców II wojny światowej: P-39 Airacobry. Konstruktorzy z producenta Bell wyposażyli Airacobrę w przednie kółko, silnik wewnątrz ciężkości płatowca i solidne działko 37 mm. Silnik w pierwotnym założeniu był wyekwipowany w turbosprężarkę, gwarantującą oblatanemu wiosną 1939 roku prototypowi genialne osiągi na obszernych wysokościach. Jednak urzędnicy amerykańskiego lotnictwa woleli napęd prostszy, dostosowany do operowania na mniejszym pułapie. Wdrażanie Airacobry do produkcji seryjnej i jednostek bojowych przypadło na momentalnie zmieniające się okoliczności związane z wybuchem wojny w Europie, a potem na froncie wschodnim i Pacyfiku. Po pojawieniu się doskonalszych typów samolotów, ponad połowę z 9558 wykonanych Cobr wysłano w ramach Lend-Lease do Związku Radzieckiego, gdzie samolot sprawdzał się wyśmienicie: walki toczono tam na niewielkim pułapie, do jakiego Airacobra była najlepiej przypasowana. Spośród 10 czołowych sowieckich asów, połowa latała na Airacobrach.
Eksportowa wersja Airacobry powstała jeszcze przed przystąpieniem USA do wojny, na zamówienia francuskie i brytyjskie. Wyróżniała się uzbrojeniem w działko 20 mm zamiast 37 mm, a także dwunastoma rurami wydechowymi po każdej ze stron silnika. W RAF samolot otrzymał nazwę Airacobra I. Z powodu braku sprężarki okazał się za słaby do walki z Luftwaffe, więc Brytyjczycy ekspresowo wycofali go ze służby.
Po japońskim ataku na Pearl Harbor rząd USA zarekwirował dużo z maszyn tworzonych dla RAF, pozostawiając ich nietypowe wyposażenie a choćby brytyjski kamuflaż i numery seryjne. Samoloty otrzymały nazwę P-400 i zostały pilnie wysłane do walki na Południowym Pacyfiku. Także część myśliwców już dostarczonych Anglikom została przejęta poprzez USAAF i wykorzystana w walkach w Północnej Afryce. W późniejszym czasie dużo P-400 trafiło do ZSRR.
Model do sklejania, stworzony z polistyrenu, opakowanie nie gromadzi farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera zestaw ramek z częściami, obrazkową instrukcję konstrukcji z kolorystyką malowania, a także kalkomanie i części do modelu.
Model plastikowy samolotu P-400 Airacobra w skali 1/72.
komplet mieści:
wypraski plastikowe
żywiczny wydruk 3D – nosek kadłuba
maski do malowania kabiny i kół
kalkomanię z trzema wariantami oznakowania (USA)
stalowe kulki do obciążenia nosa
rodzaje malowania i oznakowania
P-400 Airacobra „białe 13” „Wahl Eye”, 39FS/35FG, pilot Lt. Eugene A. Wahl, Port Moresby, Nowa Gwinea, lato 1942 r.
P-400 Airacobra „białe 19”, AH736, 80FS/8FG, Turnbull Airstrip, Milne Bay 1942 r.
P-400 Airacobra „białe 13” „Hells Bell”, BW151, 67FS/347FG, pilot Lt. Robert M. Ferguson, Guadalcanal, sierpień-listopad 1942 r.
Samolot myśliwski P-400 Airacobra
P-400 to rodzaj jednego z najciekawszych i najbardziej pionierskich myśliwców II wojny światowej: P-39 Airacobry. Konstruktorzy z producenta Bell wyposażyli Airacobrę w przednie kółko, silnik wewnątrz ciężkości płatowca i solidne działko 37 mm. Silnik w pierwotnym założeniu był wyekwipowany w turbosprężarkę, gwarantującą oblatanemu wiosną 1939 roku prototypowi genialne osiągi na obszernych wysokościach. Jednak urzędnicy amerykańskiego lotnictwa woleli napęd prostszy, dostosowany do operowania na mniejszym pułapie. Wdrażanie Airacobry do produkcji seryjnej i jednostek bojowych przypadło na momentalnie zmieniające się okoliczności związane z wybuchem wojny w Europie, a potem na froncie wschodnim i Pacyfiku. Po pojawieniu się doskonalszych typów samolotów, ponad połowę z 9558 wykonanych Cobr wysłano w ramach Lend-Lease do Związku Radzieckiego, gdzie samolot sprawdzał się wyśmienicie: walki toczono tam na niewielkim pułapie, do jakiego Airacobra była najlepiej przypasowana. Spośród 10 czołowych sowieckich asów, połowa latała na Airacobrach.
Eksportowa wersja Airacobry powstała jeszcze przed przystąpieniem USA do wojny, na zamówienia francuskie i brytyjskie. Wyróżniała się uzbrojeniem w działko 20 mm zamiast 37 mm, a także dwunastoma rurami wydechowymi po każdej ze stron silnika. W RAF samolot otrzymał nazwę Airacobra I. Z powodu braku sprężarki okazał się za słaby do walki z Luftwaffe, więc Brytyjczycy ekspresowo wycofali go ze służby.
Po japońskim ataku na Pearl Harbor rząd USA zarekwirował dużo z maszyn tworzonych dla RAF, pozostawiając ich nietypowe wyposażenie a choćby brytyjski kamuflaż i numery seryjne. Samoloty otrzymały nazwę P-400 i zostały pilnie wysłane do walki na Południowym Pacyfiku. Także część myśliwców już dostarczonych Anglikom została przejęta poprzez USAAF i wykorzystana w walkach w Północnej Afryce. W późniejszym czasie dużo P-400 trafiło do ZSRR.
