- Producent:
- Kategoria: Pozostałe modele do sklejania
Artykuł modelarski asygnowany dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wytworzony z polistyrenu, opakowanie nie mieści farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera pakiet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Rok 1915 był rokiem niezwykle udanym dla cesarza
lotnictwo. Przybycie pierwszego prawdziwego myśliwca, Fokkera E.III
Eindeckera, pozwoliły Niemcom na długi czas zwyciężyć w
niebie frontu zachodniego. Aczkolwiek narody Ententy
Cordiale wkrótce zaczął przygotowywać dla Niemiec małą,solidną nieoczekiwankę
w odpowiedzi: legendarny Nieuport 11 Bébé, który się pojawił
w 1916 roku. Ten malutki dwupłatowiec szybko osiągnął dominację w bitwach powietrznych
i całkowicie zepchnął z nieba jednopłatowce Fokkera.
W tym okresie, gdy główna strefa walk powietrznych znajdowała się na wysokości ok
wysokość od 3000 do 4000 metrów, najnowszy myśliwiec Fokker E.IV
stracił przewagę i stał się łatwą ofiarą dla Nieuportów
pomimo potężnego uzbrojenia w postaci dwóch zsynchronizowanych urządzeń LMG.08
pistolety. W tym samym czasie Idflieg (Inspektorat Wojsk Latających)
rozmawiał ze wszystkimi wiodącymi producentami samolotów, z powodu
pilną potrzebę opracowania bardziej nowoczesnych myśliwców. Sukces
z Nieuportu przekonał wszelkich, że projekt dwupłatowca myśliwskiego
był najszczególniej obiecujący, biorąc pod uwagę względną moc
dostępne silniki oraz to, co było konieczne do ciasnych manewrów
w pojedynku w zwarciu. Wiosną 1916 roku powstały pierwsze prototypy
firm Fokker i Halberstadt były gotowe do testów. Oni
widocznie przewyższał osiągi istniejących jednopłatowców; ale,
i tak wypadły słabo w porównaniu z Nieuportem 11 Bébé.
Mniej więcej w tym czasie, w kwietniu 1916 roku, wprowadzono radykalnie nowy rodzaj
przez Albatros Flugzeugwerke GmbH, która dotychczas posiadała jedynie
produkował dwumiejscowe samoloty wielozadaniowe (najczęściej rozpoznawcze).
i lekkie bombardowania). Jedna z głównych różnic od drugiej
konkurencyjnymi projektami był konkretny silnik Albatrosa o mocy 160 KM
D.I, natomiast maszyny Fokker i Halberstadt miały moc 100 i 120 KM
silniki. Kolejną innowacją projektu był kadłub. Chwila
inne współczesne typy miały ramy kratownicowe pokryte płótnem, tzw
Albatros D.I posiadał opływową konstrukcję ze sklejki (tzw. „semi-monocoque”),
który był jednocześnie prosty i solidny. Potężny
specyfikację maszyny uzupełniły dwa zsynchronizowane Spandau
karabiny maszynowe, ukryte pod gładkimi liniami górnych paneli.
podczas testów Albatros D.I osiągnął wysokość 4000 metrów,
w zaledwie 22 minuty, szybciej niżeli jakikolwiek inny zawodnik. Szybkość i
zwrotność nowej maszyny były więcej niżeli zadowalające i
Nic dziwnego, że to opracowanie projektanta Roberta Thelena
wojsko uznało to za wielką zachętę. W lipcu
1916 Idflieg zalecił wprowadzenie do produkcji Albatrosa D.I.
Zamówienie dotyczyło 50 maszyn, co było wówczas normalną praktyką
dla armii niemieckiej; każdy nowy rozwój został zamówiony w ograniczonym zakresie
liczba (20-50 szt.) i wstępne doświadczenie operacyjne,
i wszelkie awarie, dał pewne wskazówki konstruktorowi co do
konieczność jakiegokolwiek ulepszenia projektu, gdyż w przeciwnym razie prowadziłaby do powiększonego
zamówienie na istniejący projekt.
wykonane seryjnie Albatrosy DI otrzymały numery seryjne D.422/16-471/16.
Biorąc pod uwagę oczywisty sukces myśliwca Idfliega
wydał zamówienie na drugą partię o numerach: D.472/16-521/16.
Jednak produkcja Albatrosa D.I pozostała jedynie ilościowa
50 maszyn, bo gotowa była nowocześniejsza wersja; Albatrosy
D.II, który zastąpił go w drugiej partii.
Pojawienie się Albatrosa D.I pod koniec lata 1916 roku
było dla Brytyjczyków przykrą nieoczekiwanką i było jasne, że ich
de Havilland DH2 miał imm
Model do sklejania, wytworzony z polistyrenu, opakowanie nie mieści farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera pakiet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Rok 1915 był rokiem niezwykle udanym dla cesarza
lotnictwo. Przybycie pierwszego prawdziwego myśliwca, Fokkera E.III
Eindeckera, pozwoliły Niemcom na długi czas zwyciężyć w
niebie frontu zachodniego. Aczkolwiek narody Ententy
Cordiale wkrótce zaczął przygotowywać dla Niemiec małą,solidną nieoczekiwankę
w odpowiedzi: legendarny Nieuport 11 Bébé, który się pojawił
w 1916 roku. Ten malutki dwupłatowiec szybko osiągnął dominację w bitwach powietrznych
i całkowicie zepchnął z nieba jednopłatowce Fokkera.
W tym okresie, gdy główna strefa walk powietrznych znajdowała się na wysokości ok
wysokość od 3000 do 4000 metrów, najnowszy myśliwiec Fokker E.IV
stracił przewagę i stał się łatwą ofiarą dla Nieuportów
pomimo potężnego uzbrojenia w postaci dwóch zsynchronizowanych urządzeń LMG.08
pistolety. W tym samym czasie Idflieg (Inspektorat Wojsk Latających)
rozmawiał ze wszystkimi wiodącymi producentami samolotów, z powodu
pilną potrzebę opracowania bardziej nowoczesnych myśliwców. Sukces
z Nieuportu przekonał wszelkich, że projekt dwupłatowca myśliwskiego
był najszczególniej obiecujący, biorąc pod uwagę względną moc
dostępne silniki oraz to, co było konieczne do ciasnych manewrów
w pojedynku w zwarciu. Wiosną 1916 roku powstały pierwsze prototypy
firm Fokker i Halberstadt były gotowe do testów. Oni
widocznie przewyższał osiągi istniejących jednopłatowców; ale,
i tak wypadły słabo w porównaniu z Nieuportem 11 Bébé.
Mniej więcej w tym czasie, w kwietniu 1916 roku, wprowadzono radykalnie nowy rodzaj
przez Albatros Flugzeugwerke GmbH, która dotychczas posiadała jedynie
produkował dwumiejscowe samoloty wielozadaniowe (najczęściej rozpoznawcze).
i lekkie bombardowania). Jedna z głównych różnic od drugiej
konkurencyjnymi projektami był konkretny silnik Albatrosa o mocy 160 KM
D.I, natomiast maszyny Fokker i Halberstadt miały moc 100 i 120 KM
silniki. Kolejną innowacją projektu był kadłub. Chwila
inne współczesne typy miały ramy kratownicowe pokryte płótnem, tzw
Albatros D.I posiadał opływową konstrukcję ze sklejki (tzw. „semi-monocoque”),
który był jednocześnie prosty i solidny. Potężny
specyfikację maszyny uzupełniły dwa zsynchronizowane Spandau
karabiny maszynowe, ukryte pod gładkimi liniami górnych paneli.
podczas testów Albatros D.I osiągnął wysokość 4000 metrów,
w zaledwie 22 minuty, szybciej niżeli jakikolwiek inny zawodnik. Szybkość i
zwrotność nowej maszyny były więcej niżeli zadowalające i
Nic dziwnego, że to opracowanie projektanta Roberta Thelena
wojsko uznało to za wielką zachętę. W lipcu
1916 Idflieg zalecił wprowadzenie do produkcji Albatrosa D.I.
Zamówienie dotyczyło 50 maszyn, co było wówczas normalną praktyką
dla armii niemieckiej; każdy nowy rozwój został zamówiony w ograniczonym zakresie
liczba (20-50 szt.) i wstępne doświadczenie operacyjne,
i wszelkie awarie, dał pewne wskazówki konstruktorowi co do
konieczność jakiegokolwiek ulepszenia projektu, gdyż w przeciwnym razie prowadziłaby do powiększonego
zamówienie na istniejący projekt.
wykonane seryjnie Albatrosy DI otrzymały numery seryjne D.422/16-471/16.
Biorąc pod uwagę oczywisty sukces myśliwca Idfliega
wydał zamówienie na drugą partię o numerach: D.472/16-521/16.
Jednak produkcja Albatrosa D.I pozostała jedynie ilościowa
50 maszyn, bo gotowa była nowocześniejsza wersja; Albatrosy
D.II, który zastąpił go w drugiej partii.
Pojawienie się Albatrosa D.I pod koniec lata 1916 roku
było dla Brytyjczyków przykrą nieoczekiwanką i było jasne, że ich
de Havilland DH2 miał imm
