- Producent: mig
- Kategoria: Pozostałe modele do sklejania
Artykuł modelarski dedykowany dla osób powyżej 8 roku życia.
Aotake jasna, metaliczna warstwa została opracowana jako środek antykorozyjny na początku lat 30. Ubiegłego wieku do używania w przemyśle lotniczym. Japończycy, otoczeni słoną wodą i mający największą na świecie flotę lotniskowców, wspaniale zdawali sobie sprawę ze znaczenia oporności na korozję. Japończycy mieli dodatkowo dość wyjątkowe podejście do projektowania i budowy swych samolotów. W przeciwieństwie do samolotów budowanych dla sił powietrznych innych krajów, japońskie samoloty były budowane z myślą o długiej żywotności. Budowano je ręcznie, jak szwajcarskie zegarki. Jednak standardy te uległy pogorszeniu, gdy po rozpoczęciu wojny na Pacyfiku przemysłowi postawiono pokaźniejsze kryteria, użytkowanie podkładów aotake trwało niemal do końca wojny. Nic nie konserwowało metalu lepiej. Ale obok tej specyficznej farby używano ponadto Hairanshoku do powierzchni np. Kokpitów samolotów. Olive brown. To jedna z kolorów użytkowana przez lotnictwo Imperial Japanese Army do malowania wewnętrznych powierzchni samolotów. Wbrew błędnym przekonaniom w latach 30. I 40. XX wieku Japończycy wyprzedzali mnóstwo innych narodów w niektórych dziedzinach innowacji i technologii. Powszechnie znane są ulepszone japońskie torpedy typu "long lance", ulepszona optyka, łodzie podwodne o obszernym zasięgu oraz myśliwcu Zero, który w 1941 r. Przeważał nad wszystkimi innymi samolotami. Znamiennym wynalazkiem jest na dodatek aotake. Ta uderzająco jasna warstwa została opracowana jako środek antykorozyjny na początku lat 30. Ubiegłego wieku do używania w przemyśle lotniczym. Japończycy, otoczeni słoną wodą i posiadający największą na świecie flotę lotniskowców, znakomicie zdawali sobie sprawę ze znaczenia oporności na korozję. Japończycy mieli również dość unikatowe podejście do projektowania i budowy swych samolotów. W przeciwieństwie do samolotów budowanych dla sił powietrznych innych krajów, japońskie samoloty były budowane z myślą o długiej żywotności. Budowano je ręcznie, jak szwajcarskie zegarki. Chociaż standardy te uległy pogorszeniu, gdy po rozpoczęciu wojny na Pacyfiku przemysłowi postawiono większe kryteria, użytkowanie podkładów aotake trwało niemal do końca wojny. Nic nie konserwowało metalu lepiej. Ale obok tej specyficznej farby użytkowano również Hairanshoku do powierzchni np. Kokpitów samolotów.
Aotake jasna, metaliczna warstwa została opracowana jako środek antykorozyjny na początku lat 30. Ubiegłego wieku do używania w przemyśle lotniczym. Japończycy, otoczeni słoną wodą i mający największą na świecie flotę lotniskowców, wspaniale zdawali sobie sprawę ze znaczenia oporności na korozję. Japończycy mieli dodatkowo dość wyjątkowe podejście do projektowania i budowy swych samolotów. W przeciwieństwie do samolotów budowanych dla sił powietrznych innych krajów, japońskie samoloty były budowane z myślą o długiej żywotności. Budowano je ręcznie, jak szwajcarskie zegarki. Jednak standardy te uległy pogorszeniu, gdy po rozpoczęciu wojny na Pacyfiku przemysłowi postawiono pokaźniejsze kryteria, użytkowanie podkładów aotake trwało niemal do końca wojny. Nic nie konserwowało metalu lepiej. Ale obok tej specyficznej farby używano ponadto Hairanshoku do powierzchni np. Kokpitów samolotów. Olive brown. To jedna z kolorów użytkowana przez lotnictwo Imperial Japanese Army do malowania wewnętrznych powierzchni samolotów. Wbrew błędnym przekonaniom w latach 30. I 40. XX wieku Japończycy wyprzedzali mnóstwo innych narodów w niektórych dziedzinach innowacji i technologii. Powszechnie znane są ulepszone japońskie torpedy typu "long lance", ulepszona optyka, łodzie podwodne o obszernym zasięgu oraz myśliwcu Zero, który w 1941 r. Przeważał nad wszystkimi innymi samolotami. Znamiennym wynalazkiem jest na dodatek aotake. Ta uderzająco jasna warstwa została opracowana jako środek antykorozyjny na początku lat 30. Ubiegłego wieku do używania w przemyśle lotniczym. Japończycy, otoczeni słoną wodą i posiadający największą na świecie flotę lotniskowców, znakomicie zdawali sobie sprawę ze znaczenia oporności na korozję. Japończycy mieli również dość unikatowe podejście do projektowania i budowy swych samolotów. W przeciwieństwie do samolotów budowanych dla sił powietrznych innych krajów, japońskie samoloty były budowane z myślą o długiej żywotności. Budowano je ręcznie, jak szwajcarskie zegarki. Chociaż standardy te uległy pogorszeniu, gdy po rozpoczęciu wojny na Pacyfiku przemysłowi postawiono większe kryteria, użytkowanie podkładów aotake trwało niemal do końca wojny. Nic nie konserwowało metalu lepiej. Ale obok tej specyficznej farby użytkowano również Hairanshoku do powierzchni np. Kokpitów samolotów.
