Budżet zadaniowy wprowadzony został w wielu krajach jako metoda upraszczania realizacji zadań publicznych. W większości państw Zachodnich rozważania nie koncentrują się wokół zasadności używania budżetu zadaniowego (gdyż jest to tam oczywiste), ale dotyczą sposobu zastosowania go do rzeczywistej poprawy alokacji środków publicznych.
Choć w Polsce pierwsze prace nad wdrożeniem zadaniowego budżetu państwa podejmowane są od 2006 r., jego kompozycja prawna jest dalece niedoskonała, a sposób jego realizacji wymaga wyraźnych zmian. Braki te są widoczne zwłaszcza na tle francuskich doświadczeń, co nie oznacza jednak, że we Francji zostały rozstrzygnięte wszystkie wyraźne kwestie (charakter niedookreślony ma m.in.
odpowiedzialność zarządcza). Analizując poszczególne części budżetu w układzie zadaniowym w Polsce nie można uznać, iż budżet zadaniowy został w Polsce właściwie wdrożony: niezdefiniowany podmiot odpowiedzialny za realizację zadania, w wielu przypadkach brak powiązania celów z miernikami i trudności w ich opracowywaniu oddolna procedura opracowywania budżetu w układzie zadaniowym brak informatycznego powiązania układu zadaniowego wydatków z układem klasycznym brak rzeczywistej kontroli produktywności i skuteczności wydatkowania środków publicznych Trudno zatem oczekiwać, aby w najbliższych latach budżet klasyczny mógł zostać zastąpiony budżetem zadaniowym.
Aby stało się to możliwe, niezbędne jest dokonanie gruntownych zmian w zakresie metodologii jego opracowywania tak, by w wyniku wprowadzenia w Polsce budżetu zadaniowego w ujęciu prawnym realne było jego produktywne i bezkonfliktowe realizowanie, uzyskiwanie rzetelnych informacji o efektach, a także ich rzeczywistej kontroli.
Wobec powyższego w publikacji z jednej strony opisano teoretyczne aspekty budżetu zadaniowego, zaś z drugiej poręczne problemy jego wdrażania. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.