Niniejsza praca dotyczy przyimka w języku włoskim w kontekście bezokolicznika andare. W języku włoskim istnieją konstrukcje z zróżnicowanymi przyimkami wyrażające relację [IŚĆ]/[JECHAĆ], np. Andare a scuola, andare in ufficio itp.
Analiza skupia się na przyimkach prostych i ich użyciu w wyrażeniach wynikających z doświadczania świata lub zwiększenia metaforycznego i/albo metonimicznego. Celem pracy jest sprawdzenie roli landmarka i jego cech jako obiektu w wyborze przyimka z czasownikiem andare.
Punktem odniesienia jest Gramatyka Kognitywna w ujęciu R. Langackera, a w szczególności proces obrazowania i relacja trajektor-landmark. Interpretacja landmarka to składnik decydujący o selekcji danego przyimka w przypadku czasownika andare.