Książka Tadeusza Wolszy stanowi próbę ustalenia, a także opisania wojennych i powojennych losów ponad pięćdziesięciu Polaków, którzy w 1943 roku z inspiracji i za zgodą Niemców oraz z własnej inicjatywy, wyjechali do Smoleńska i Katynia, by przekonać się o skali sowieckiej zbrodni oraz jej wykonawcach.
Znajdują się tu w dodatku niecodzienne historie kilkudziesięciu Polaków, którzy w latach wojny, już po wykonaniu misji w Katyniu, byli ponownie narażeni na represje niemieckie, zaś po wojnie zostali wpisani na listę osób wyjątkowo niebezpiecznych dla polskich i sowieckich komunistów.