Osią tego wyboru tekstów Waltera Benjamina (1892-1940), niemieckiego intelektualisty, jednego z najwybitniejszych w XX wieku, są podróże - w czasie i przestrzeni. Benjamin przemieszczał się od wczesnych lat, a pobyty w przeróżnych miejscach Europy, zwłaszcza południowej, inspirowały jego pisarstwo.
W tym tomie zebrano utwory z reguły z lat 1925-1932, kiedy było ono najżywsze i najmocniej bliskie literatury. Hasłem są,,obrazy myślowe" i niepublikowany dotąd po polsku zbiór pod tym tytułem stanowi pierwszą część tomu.
Nie były publikowane jeszcze po polsku jeszcze pozostałe dwie części: Rękopisy podróżne i Kroniki berlińskie. Kroniki to podróż w czasie do wczesnych lat życia, która przyniosła potem Berlińskie dzieciństwo na przełomie wieków (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2011).
Obrazy myślowe, Denkbilder, są formą wypowiedzi wykorzystywaną nie tylko przez Benjamina, ale także przez niektórych innych autorów z jego epoki (np. T.W. Adorno, E. Bloch). Zaliczają się do prozy poetyckiej lub raczej do filozofii poetyckiej, niedyskursywnej, epifanicznej, która w swej narracji, skupiając uwagę na konkretach życia, ewokuje rzeczywistość na poły oniryczną, niewyrażalną konceptualnie.
Nie jest to jednak strategia poetyckiej metafory, ale refleksji raczej filozoficznej, która posługuje się anegdotą, opisem zaskakujących zdarzeń albo zaskakującym opisem zdarzeń najzupełniej zwykłych. Dziś rośnie w świecie popularność Benjamina właśnie jako mistrza Denkbilder, jako autora, który w wyjątkowy sposób scalił pisarstwo filozoficzne z literackim.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.