Dotąd powstawały prace dotyczące literatury Holokaustu, zagłady Żydów, a także częściowo z nią związanej literatury drugiej wojny światowej i okupacji, obejmującej także eksterminację Polaków w obozach koncentracyjnych, w Katyniu czy w trakcie powstania warszawskiego.
Publikacja dotyczy tych zagadnień oraz literatury reagującej na zbrodnie inne aniżeli zwłaszcza Szoa, dlatego charakter swojego rodzaju rekonesansu posiadają rozdziały poświęcone pisarskim echom dokonanej przez Turków zagłady Ormian, podjętej poprzez nazistowskie Niemcy,,likwidacji" osób upośledzonych i psychicznie chorych oraz Cyganów, a także dokonanej przez Serbów masakry w Srebrenicy.
Zawarte w książce rozdziały poświęcone literaturze Holokaustu to próba wzbogacenia stanu badań, a w niektórych przypadkach - korekty istniejących ustaleń. Ich przedmiotem są: twórczość i legenda literacka Władysława Szlengla, najwybitniejszego piszącego w języku polskim poety warszawskiego getta; szczególny przejaw recepcji Lokomotywy Juliana Tuwima, jakim są jej,,holokaustowe" parafrazy autorstwa dzieci więzionych w gettach i obozach koncentracyjnych; wspomnienia Leona Weliczkera, więźnia,,obozu janowskiego" we Lwowie i członka,,brygady śmierci"; geneza Medalionów Zofii Nałkowskiej,,,przetwarzanie" poprzez pisarkę dokumentów w literaturę oraz jej współudział w ukształtowaniu,,czarnej legendy" profesora Rudolfa Spannera; literacki motyw,,wycieczki do muzeum" (byłego obozu koncentracyjnego i obozu zagłady) i tekstualna geneza Rzezi chłopców i Warkoczyka Tadeusza Różewicza.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.