W połowie drugiej wojny światowej niemieckie wojska pancerne – nabrawszy taktycznej i technologicznej sprawności w trakcie zwycięskich kampanii niezwłocznych – znalazły się u szczytu swej potęgi. Lecz następne lata okazały się dla Panzerwaffe skrajnie skomplikowane.
Po znacznych ofensywach na Wschodzie w 1942 roku musiały przejść do obrony na wszelkich frontach. Starcie z postępowymi czołgami sowieckimi, takimi jak T-34, wykazało, że ówczesne niemieckie czołgi nie dorównywały wozom pancernym przeciwnika w tym, co decydowało o wartości bojowej: w sile ognia, szybkości i zwrotności i opancerzeniu.
W połowie wojny przystąpiono więc do szybkiej modernizacji podstawowych typów czołgów niemieckich formacji pancernych – PzKpfw III i IV – a także wprowadzono do służby innowacyjne typy, m.in. Popularne Pantery (PzKpfw V Panther) i Tygrysy (PzKpfw VI Tiger).
Podejmowanorozmaite pomysłowe działania, posiadające podtrzymywać mit groźnych niemieckich wojsk pancernych aż po ostatnie dni wojny. Ten tom, będący kontynuacją książki Niemiecka broń pancerna. Tom 1: 1939–1942 (Wydawnictwo RM 2019), został poświęcony dziejom Panzerwaffe w drugiej połowie wojny – od owianej legendą bitwy pancernej pod Kurskiem, poprzez zażarte batalie w Normandii, aż po ostatnie dni obrony Berlina.
Oryginalne i wymowne w swojej treści raporty bojowe oraz liczne fotografie z nieznanych wcześniej zbiorów prywatnych i archiwalnych pozwalają lepiej zaznajomić się z technicznym i operacyjnym aspektem dziejów „pancernej pięści” konkretnej niemieckiej machiny wojennej.
Thomas Anderson jest znawcą niemieckiej broni pancernej z czasów drugiej wojny światowej i autorem poczytnych książek z dziedziny historii militarnej. Po polsku ukazały się jego monografie poświęcone popularnym niemieckim czołgom: Tygrys (Wydawnictwo RM 2017) i Pantera (Wydawnictwo RM 2018), i pierwszy tom kompendium Niemiecka broń pancerna 1939–1942 (Warszawa 2019).