- Producent: KN
- Kategoria: Pozostałe modele do sklejania
Pozycja, która powinien mieć każdy miłośnik komunikacji miejskiej.
Historia publicznego transportu, to szereg harmonizujących ze sobą komponentów, zapisanych obrazów z przeszłości, wśród których najważniejsze, mówiąc w ogromnym uogólnieniu i skrócie to – człowiek i maszyna.
O ile miłośnicy, znawcy przedmiotu – maszynę opisali w miarę starannie i stale uzupełniają jej obraz, to ciągle ubogi jest opis człowieka, dzięki któremu owa maszyna porusza się i spełnia przypisane jej zadania. Nie dlatego, że brak jest dobrych, rzetelnych źródeł wiedzy. Wręcz odwrotnie, tworzyw jest niemało, trzeba je jednak uporządkować, zawiesić w ówczesnych realiach czasu, a czasami wyjaśnić, dlaczego było tak, a nie inaczej. Na pewno wymaga to pewnego przygotowania, poznania tematu. Czasami w dziedzinach z pozoru nie mających ze sobą nic wspólnego. Jak, np. Jaki wpływ na kierowanie maszyną (tramwajem, autobusem) może posiadać użyta dzianina na ubranie służbowe? Jaki związek skutkowo-przyczynowy jest pomiędzy materiałami siedzenia prowadzącego pojazd a jego ubraniem? Czy wreszcie jaki wpływ na jakość pracy, uwagę, skupienie ma poprawnie skrojona koszula, krawat czy apaszka.
To tylko kilka z wielu pytań, na które próbuje odpowiedzieć autor publikacji –Trambusowa mundurologia – opisujący nie tylko ciekawą, pełną, nieraz nieznanych ciekawostek historię służbowych uniformów ludzi komunikacji miejskiej – trambusiarzy, ale także historię ich powstania. Nieraz zabawną, przypadkową, jak np. Kroju czapek służbowych, które miały być rogatywkami, maciejówkami, a doczekały się zupełnie nowego, unikalnego kroju. Częściowo opartego o wzorce angielskie, niemieckie.
Na XIX-wiecznej ulicy pełnej mundurów nie tylko wojskowych, kolejowych, pocztowych, szkolnych,nawet posłańców, służbowe ubrania tramwajarzy zawsze wyróżniały się z mundurowego tłumu.
Mundur, czapka były nie tylko wyróżnikami wykonywanego zawodu, przynależności do mocnej formacji, ale były niejednokrotnie powodem do dumy. Nieraz okupionej cierpieniem czy krwią, jak w przypadku czapek warszawskich tramwajarzy w okresie 1905-1907 czy II wojny światowej.
Mundury warszawskich trambusiarzy zapisały się w dziejach miasta wieloma złotymi zgłoskami, nie tylko na polu chwały, lecz kultury i sztuki. Tworzyły i tworzą pewien koloryt kulturowy, obyczajowość. Były inspiracją dla wielu twórców nie tylko prozy, poezji, piosenek,choćby mody, by tylko wspomnieć współpracę Jadwigi Grabowskiej założycielki – Mody Polskiej wieloletniej współpracowniczce i współtwórczyni mundurów MZK Warszawa w latach 60-tych XX wieku.
Także i dzisiaj ubierają warszawskich trambusiarzy uznani projektanci mody, starając się nie tylko zaprezentować najnowsze trendy w modzie, ale także, by były one wygodne i reprezentacyjne. Podczas projektowania opierają się na dawnych wzorach i użytych w nich patentach. Jak nawet kieszonkach – zegarówkach, mankietach, itd.
Tylko niewielką część historii mundurów przybliża nie tylko znawcom, lecz i chcącym poznać fascynujące dzieje ubrań – Trambusowa mundurologia.
Autor na przeszło 180 stronach, bogato ilustrowanej książki prezentuje historie powstawania kolejnych krojów czapek, zdobień i ich hierarchii, służbowego znaczenia. Przybliża dzieje symboliki użytych dodatków.
Jest w niej w dodatku miejsce na omówienie, wydawać żeby się mogło niedużo znacznych dla munduru, butów, koszul i ich zawiłej, nieraz zabawnej historii.
niewątpliwie jednak, najciekawszym będzie zapewne rozdział przedstawiający niezrealizowane projekty mundurów dla warszawskich tramwajarzy i autobusiarzy. Niektóre z nich wyjątkowo śmiałe i daleko odbiegające od utartych kanonów, nieraz kosztem ich użyteczności.
Na uwagę zasługuje rozdział, w którym przedstawione są współczesne repliki dawnych mundurów nie tylko z Warszawy, ale Łodzi, Krakowa. Są to jakby pierwsze „jaskółki” stwarzającej się nowej mody wśród wielbicieli komunikacji miejskiej na odtworzenie nie tylko zabytkowego taboru, lecz także wyraźnych części uzupełniających, które harmonizując przenoszą pasażera w klimat i czas epoki.
Jednym słowem, to książka, którą powinien posiadać w swej podręcznej biblioteczce nie tylko każdy miłośnik komunikacji miejskiej, lecz i stylista, projektant mody służbowej, historyk, entuzjasta dziejów Warszawy. Szczególnie ci ostatni, jeśli chcą w pełni poznać historię miasta.
Autor: Włodzimierz Winek
Wydawca: Wydawnictwo Hera
Oprawa: Twarda
Format: B5
liczba stron: 180
Historia publicznego transportu, to szereg harmonizujących ze sobą komponentów, zapisanych obrazów z przeszłości, wśród których najważniejsze, mówiąc w ogromnym uogólnieniu i skrócie to – człowiek i maszyna.
O ile miłośnicy, znawcy przedmiotu – maszynę opisali w miarę starannie i stale uzupełniają jej obraz, to ciągle ubogi jest opis człowieka, dzięki któremu owa maszyna porusza się i spełnia przypisane jej zadania. Nie dlatego, że brak jest dobrych, rzetelnych źródeł wiedzy. Wręcz odwrotnie, tworzyw jest niemało, trzeba je jednak uporządkować, zawiesić w ówczesnych realiach czasu, a czasami wyjaśnić, dlaczego było tak, a nie inaczej. Na pewno wymaga to pewnego przygotowania, poznania tematu. Czasami w dziedzinach z pozoru nie mających ze sobą nic wspólnego. Jak, np. Jaki wpływ na kierowanie maszyną (tramwajem, autobusem) może posiadać użyta dzianina na ubranie służbowe? Jaki związek skutkowo-przyczynowy jest pomiędzy materiałami siedzenia prowadzącego pojazd a jego ubraniem? Czy wreszcie jaki wpływ na jakość pracy, uwagę, skupienie ma poprawnie skrojona koszula, krawat czy apaszka.
To tylko kilka z wielu pytań, na które próbuje odpowiedzieć autor publikacji –Trambusowa mundurologia – opisujący nie tylko ciekawą, pełną, nieraz nieznanych ciekawostek historię służbowych uniformów ludzi komunikacji miejskiej – trambusiarzy, ale także historię ich powstania. Nieraz zabawną, przypadkową, jak np. Kroju czapek służbowych, które miały być rogatywkami, maciejówkami, a doczekały się zupełnie nowego, unikalnego kroju. Częściowo opartego o wzorce angielskie, niemieckie.
Na XIX-wiecznej ulicy pełnej mundurów nie tylko wojskowych, kolejowych, pocztowych, szkolnych,nawet posłańców, służbowe ubrania tramwajarzy zawsze wyróżniały się z mundurowego tłumu.
Mundur, czapka były nie tylko wyróżnikami wykonywanego zawodu, przynależności do mocnej formacji, ale były niejednokrotnie powodem do dumy. Nieraz okupionej cierpieniem czy krwią, jak w przypadku czapek warszawskich tramwajarzy w okresie 1905-1907 czy II wojny światowej.
Mundury warszawskich trambusiarzy zapisały się w dziejach miasta wieloma złotymi zgłoskami, nie tylko na polu chwały, lecz kultury i sztuki. Tworzyły i tworzą pewien koloryt kulturowy, obyczajowość. Były inspiracją dla wielu twórców nie tylko prozy, poezji, piosenek,choćby mody, by tylko wspomnieć współpracę Jadwigi Grabowskiej założycielki – Mody Polskiej wieloletniej współpracowniczce i współtwórczyni mundurów MZK Warszawa w latach 60-tych XX wieku.
Także i dzisiaj ubierają warszawskich trambusiarzy uznani projektanci mody, starając się nie tylko zaprezentować najnowsze trendy w modzie, ale także, by były one wygodne i reprezentacyjne. Podczas projektowania opierają się na dawnych wzorach i użytych w nich patentach. Jak nawet kieszonkach – zegarówkach, mankietach, itd.
Tylko niewielką część historii mundurów przybliża nie tylko znawcom, lecz i chcącym poznać fascynujące dzieje ubrań – Trambusowa mundurologia.
Autor na przeszło 180 stronach, bogato ilustrowanej książki prezentuje historie powstawania kolejnych krojów czapek, zdobień i ich hierarchii, służbowego znaczenia. Przybliża dzieje symboliki użytych dodatków.
Jest w niej w dodatku miejsce na omówienie, wydawać żeby się mogło niedużo znacznych dla munduru, butów, koszul i ich zawiłej, nieraz zabawnej historii.
niewątpliwie jednak, najciekawszym będzie zapewne rozdział przedstawiający niezrealizowane projekty mundurów dla warszawskich tramwajarzy i autobusiarzy. Niektóre z nich wyjątkowo śmiałe i daleko odbiegające od utartych kanonów, nieraz kosztem ich użyteczności.
Na uwagę zasługuje rozdział, w którym przedstawione są współczesne repliki dawnych mundurów nie tylko z Warszawy, ale Łodzi, Krakowa. Są to jakby pierwsze „jaskółki” stwarzającej się nowej mody wśród wielbicieli komunikacji miejskiej na odtworzenie nie tylko zabytkowego taboru, lecz także wyraźnych części uzupełniających, które harmonizując przenoszą pasażera w klimat i czas epoki.
Jednym słowem, to książka, którą powinien posiadać w swej podręcznej biblioteczce nie tylko każdy miłośnik komunikacji miejskiej, lecz i stylista, projektant mody służbowej, historyk, entuzjasta dziejów Warszawy. Szczególnie ci ostatni, jeśli chcą w pełni poznać historię miasta.
Autor: Włodzimierz Winek
Wydawca: Wydawnictwo Hera
Oprawa: Twarda
Format: B5
liczba stron: 180
