Mimo upływu lat Stanisław Ignacy Witkiewicz wciąż raduje się popularnością jako autor utworów literackich, pism teoretycznych i dzieł malarskich. Coraz częściej staje się podmiotem w dyskusji na temat szaleństwa i geniuszu artysty.
Tymczasem niewiele kto wie, iż jego talent i zdolności ujawniły się także w sztuce muzycznej. Zanim skończył 10 lat z powodzeniem czytał nuty, sam zapisywał własne kompozycje, grał na pianinie pod okiem matki - absolwentki konserwatorium muzycznego.
na dodatek utwory literackie jego autorstwa nacechowane są muzycznie. Dzięki temu Witkacy podbił nie tylko scenę dramatyczną przełomu XX i XXI wieku, lecz także jego twórczość zaistniała w formie muzycznej.
Książka zwraca uwagę na rolę i znaczenie muzyki w życiu wybitnego zakopiańczyka. Gromadzi analizę przykładów rozmaitych sposobów wchodzenia we wzajemne relacje muzyki, literatury i teatru na przykładzie powieści, dramatów i ich scenicznych realizacji.
Pierwszy rozdział odpowiada pierwszemu członowi podtytułu. Witkacy został w nim przedstawiony jako osoba wychowana w atmosferze artystycznej, której muzyka stanowiła bardzo pokaźny element. Następne rozdziały poświęcone są kolejno analizie dzieł z uwzględnieniem następujących zagadnień: muzyka w teorii i w praktyce, kombinacja muzyczna w dziele literackim - problem przedstawienia muzyki w powieści i w dramacie, muzycy jako bohaterowie utworu literackiego, dramat i kombinacja muzyczna - podobieństwo formy konstrukcyjnej, Witkacy na scenie muzycznej (opera, musical, piosenka), witkacowskie inspiracje w twórczości Tomasza Stańko.
Publikacja uzupełnia badania nad twórczością Stanisława Ignacego Witkiewicza o wątek muzyczny.