Pierwszy polskojęzyczny przewodnik po Nowogrodzie Wielkim. Zaprezentowano w nim około czterdziestu pięciu zabytków historycznych miasta i okolic, ułożonych w porządku geograficznym, np. Nowogrodzkiego kremla, soboru katedralnego Sofii, siedziby arcybiskupów nowogrodzkich, Dworu Jarosławowego, Targu, siedzib kupców hanzeatyckich, Grodziszcza Rurykowego.
Czytelnik odszuka tu syntetyczny opis dziejów miasta i związanego z nim bytu politycznego - przeciętniewiecznej republiki kupieckiej oraz najważniejszych zagadnień z zakresu jego specyfiki kulturowej i religijnej, ukształtowanej pod wpływem cywilizacji bizantyńskiej, choć rozwijającej się samodzielnie.
Nowogród obfity, jedno z wielu miast w europejskiej części współczesnej Rosji, położone - jak śpiewał Jacek Kaczmarski -,,wśród pól i rozlewisk", to prawdziwa enigma. Od wielu wieków nieprzerwanie fascynuje twórców kultury i badaczy do tego stopnia, że w powszechnym wyobrażeniu na jego temat prawda historyczna niepodzielnie splata się z mitem.
Nowogród obszerny od średniowiecza rozpalał wyobraźnię swym bogactwem prężnego ośrodka handlowego, utrzymującego już od schyłku XII wieku kontakty z Hanzą, a tym samym będącego - na dużo wieków przed założeniem Sankt Petersburga - swego typu ruskim oknem na Europę.
niepowtarzalna kultura miasta nad Wołchowem, rozkwitająca najpełniej w XIII--XV wieku, a następnie brutalnie zdławiona poprzez władców moskiewskich, zadaje kłam stereotypowemu wyobrażeniu, że Słowianie Wschodni nie są zdolni do życia w ustroju demokratycznym.
Z przedmowy Powyższy opis pochodzi od wydawcy.