Komunikacja społeczno-symboliczna starożytnej Krety. Próba charakterystyki okresu minojskiegoy

poprzez komunikację społeczną rozumie się najczęściej przekazywanie informacji przeróżnego typu. Cykl ten odbywać się może za pomocą zróżnicowanych przekaźników (ludzie, media) i w najróżniejszy sposób. Tymi przekaźnikami i sposobami mogą być dodatkowo symbole.

Książka - Komunikacja społeczno-symboliczna starożytnej Krety. Próba charakterystyki okresu minojskiego ma pokazać, że już od dawien dawna komunikacja społeczna miała swoje miejsce w strukturach społecznych.

Określenie ram chronologicznych książki - od 3000 r. P.n.e. Do 1200 r. P.n.e. Oraz miejsca odniesienia podejmowanej problematyki - Kreta, wynika ze spojrzenia na te komponenty jako na strukturę tworzącą podwaliny naszej europejskiej cywilizacji i kultury i z chęci przedstawienia dowodów istnienia w tamtych czasach komunikacji społecznej i wpływu owej komunikacji na współczesnych Kreteńczyków.

Poza tym, Kreta minojska to miejsce, w którym upatrywać należy podstaw naszej europejskiej komunikacji społecznej. Wszak to proces symbolicznego porozumiewania się (komunikowania) wywarł obszerny wpływ na europejskie państwa i narody, prowadząc przez wieki do ich rozwoju.

Zmiany zachodzące w sposobie komunikowania się, w samych formach przekazywania informacji i tworzenia rozmaitych typów relacji w ciągu tysiącleci, skłaniają do udoskonalonego przyjrzenia się wzorom kulturowym i nie tylko, dawnych praktyk komunikacyjnych.

Taki sposób spojrzenia na opisywaną problematykę daje cenne świadectwo dla antycznej wiedzy oraz stanowi ważną płaszczyznę dla zrozumienia istoty współczesnych sposobów komunikowania się i kodów kulturowych.

Pozwala to na dokonanie analizy sposobów postrzegania poprzez tamtejsze społeczeństwo porozumiewania się, a także organizowania przekazywanych informacji. W tym celu konieczna jednak wydaje się szczegółowa analiza poszczególnych technik i zwyczajów komunikacyjnych, co wymaga skoncentrowania się na sposobach przekazywania danych różnorodnego rodzaju, wśród których znajdują się: przekaz słowny, system pisma, przekaz niewerbalny, komunikacja odnosząca się do kultu zmarłych i pomieszczeń grzebalnych, czyli kontakt ludzi z bóstwami i związane z tym przejawy kultu jak dodatkowo składania ofiar oraz przekaz za pomocą dzieł sztuki.

Ważnym okazuje się ponadto przeanalizowanie zastosowania środków komunikacyjnych dla przeróżnych celów i odnoszących się do mocnych aspektów. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.