Książka stanowi kompendium dydaktyczne dla studentów przygotowujących się do roli nauczyciela-polonisty. Autorzy odwołują się do najnowszego stanu badań zróżnicowanych dyscyplin: językoznawstwa, literaturoznawstwa, dydaktyki języka polskiego, pedagogiki, psychologii, a w dodatku wiążą dydaktykę polonistyczną z dydaktyką ogólną. Publikacja posiada wskazówki dotyczące wykorzystywania na lekcjach języka polskiego metod ogólnodydaktycznych, a także konieczności użytkowania cyfrowego środowiska nauczania.
Sensem podręcznika polonistycznej dydaktyki jest uporządkowanie i powiązanie celów i metod kształcenia kulturowo-literackiego i kulturowo-językowego, wyjaśnienie celowości i sensu działań nauczyciela, ukierunkowywanie jego refleksji metodycznej. Książka została więc zredagowana zgodnie z poprawnie umotywowaną logiką wywodu, obejmującego pełne spektrum wyodrębnionej tytułem problematyki, czyli: zagadnienia dotyczące ucznia i nauczyciela, metod i zasad i form nauczania, podręczników, podstawy programowej, organizacji lekcji i pracy domowej, środków dydaktycznych, wreszcie ewaluacji wyników kształcenia. [...] Autorzy Polonistycznej dydaktyki ogólnej są praktykami, toteż mają rozeznanie równocześnie możliwości psychofizycznych uczniów, jak i braków w świadomości dydaktycznej studentów i nauczycieli. Trafnie wyjaśniają te problemy, które wciąż jeszcze są niewystarczająco poprzez kandydatów na nauczycieli rozumiane, m.in. Gdy uświadamiają rolę preambuły do podstawy programowej oraz podkreślają, iż nauczyciel ma prawo wprowadzać innowacje do wykonywanego programu nauczania [...] czy opracować program autorski [...]. Przykłady dobrali celowo - tak, żeby inspirowały do aktualizowania literackiej klasyki i myślenia o języku w kategoriach współczesnej lingwistyki kulturowej.
Ze Wstępu prof. Dr hab. Anny Slósarz